Neoklasisizm, 18. yüzyılın ikinci yarısında tüm Avrupa'yı etkisi altına alan bir sanat anlayışı ve tarzıdır. Bu akım, Antik Yunan ve Antik Roma dönemine ait tarzların yeniden canlandırılmasıyla ortaya çıkmıştır.

Neoklasisizm akımının en önemli özelliklerinden biri, önceki dönem olan Barok ve Rokoko Sanatı'ndaki aşırı süslemeciliğe duyulan tepkinin ortaya konulmasıdır. Neoklasistler, sanatın daha sade, daha uyumlu ve daha akılcı bir şekilde ifade edilmesi gerektiğine inanıyorlardı.

Neoklasizm akımı, tüm sanat dallarını etkilemiştir. Mimari, resim, heykel, edebiyat, müzik ve tiyatro gibi alanlarda neoklasik tarzda eserler üretilmiştir.

Neoklasizm akımının temel özellikleri şunlardır:

1. Antik Yunan ve Antik Roma sanatına duyulan hayranlık
2. Sadelik ve uyum
3. Akılcılık ve mantık
4. Doğaya yakınlık

Neoklasizm akımının temsilcileri şunlardır:

1. Mimari: Jacques-Germain Soufflot, Étienne-Louis Boullée, Claude Nicolas Ledoux
2. Resim: Jacques-Louis David, Jean-Auguste-Dominique Ingres, Nicolas Poussin
3. Heykel: Antonio Canova, Jean-Antoine Houdon, Bertel Thorvaldsen
4. Edebiyat: Voltaire, Jean-Jacques Rousseau, Johann Wolfgang von Goethe
5. Müzik: Christoph Willibald Gluck, Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven
6. Tiyatro: Pierre Corneille, Jean Racine, Voltaire

Neoklasizm akımının etkileri şunlardır:

1. Sanatsal ifadede sadelik ve uyumun ön plana çıkması
2. Sanatın daha akılcı ve mantıklı bir şekilde ifade edilmesi
3. Sanatın topluma faydalı olması gerektiğine dair inancın güçlenmesi

Neoklasizm akımı, 19. yüzyılın ortalarında Romantizm akımının ortaya çıkmasıyla birlikte etkisini kaybetmeye başlamıştır. Ancak, günümüzde de sanatta ve mimaride neoklasik tarzın etkilerini görmek mümkündür.